Davno, davno, pradavno, sa leve strane znamenitog hotela “Hassler” (kada se iz njega izlazi), na samom vrhu španskih stepenica, jedne od mnogobrojnih turističkih atrakcija prelepog grada na sedam brežuljaka, ugledala sam bajkovitu prodavnicu porcelana sa natpisom “Richard Ginori 1735” i obećala sebi da bi kao predstavnik italijanskih proizvođača ovo bio jedini brend dostojan da se pojavi u Beogradu i da se udobno smesti u police sa plejadom najboljih koje sam okupila u carstvu “Sun, Moon & Stars”.
Proteklo je više od decenije, u kojoj je bilo zaborava, nerazumevanja, previranja, promena planova, ali ipak je došao trenutak da “Richard Ginori” zakuca na naša vrata i zakorači u “Sun, Moon & Stars” – hram hedonizma (kako sam ga sama nazvala), gde i pripada. Nakon preživljenog turbulentnog perioda krize u industriji porcelana, prve decenije ovog milenijuma, koja je i ovu etabliranu fabriku u jednom trenutku dovela do ivice opstanka, sluh i želju da je nanovo oživi imala je “Gucci” grupacija koja je svom serioznom poslovnom koncernu od 2013. godine dodala i ime “Richard Ginori”, koja sada uspešno posluje u okviru ove kompanije, naročito poznate modnim sladokuscima.
Ovaj korak za Gucci predstavlja kupovinu istorijskih vrednosti, kao i proširenje imperije u novim oblastima stila i kulture življenja, a za Richard Ginorija produžetak vekovne tradicije i veličanstvenog nasleđa. Za Beograd to je još jedan korak napred, jedna stepenica više, još jedna radost za sve one koji kulturu življenja podižu na jedinstveni nivo, negujući osobeni lični stil koji postaje dostupan samo onim odabranim ljudima koje puštamo u toplo okruženje svog doma.
Pradavne 1735. godine, markiz Karlo Andrea Đinori, u to vreme veliki “biznismen” i naučnik iz hobija, osnovao je na svom seoskom imanju u Toskani (ranije Doccia, danas Sesto Fiorentino) manufakturu iz koje će se razviti najznačajnija italijanska fabrika porcelana, kao i jedan od najpoznatijih brendova umetničkog porcelana u svetu.
Tokom putovanja u Beč 1737. godine, markiz Đinori je posetio fabriku „Du Paquier“ i uspeo da angažuje čuvenog slikara na porcelanu Karla Vendelin Anritera fon Zirfilda, majstora za peći Đorđo de la Torija, kao i lokalnog vajara Gaspera Bruskija za svoju fabriku porcelana. Sa dolaskom ovih stručnjaka, počeci proizvodnje porcelana u Italiji jasno odražavaju uticaj bečke umetnosti i kulture baroka u njegovoj ranoj fazi. Samo nekoliko godina kasnije, Dočia porcelan stiče slavu i divljenje širom Evrope i postaje predmet želje brojnih uglednih porodica, a manufaktura Ginori od austrijskog upravnika Velikog Vojvodstva Toskane dobija privilegije za proizvodnju porcelana u kraljevskim krugovima, čime sebi obezbeđuje sigurnost i monopol u ovom delu Evrope.
Te prve godine proizvodnje, postavljaju temelj tradicionalnih oblika i istorijske dekoracije koji su kombinovani sa centralnim ukrasnim komadima porcelana dizajniranim da obogate bankete najpoznatijih ljudi toga vremena. Treba napomenuti da je Napoleonova supruga, Marija Lujza od Austrije, zahtevala da joj Đinori izradi savršeni porcelanski servis sa svim pripadajućim delovima, koji se sačuvao do današnjih dana.
Ikonički prepoznatljiv znak ovog proizvođača jeste prvi, a i danas popularan, model „Vecchio Ginori“, koji na porcelan utiskuje dekor „pletene korpe“, dominantan motiv tadašnjeg „saksonskog stila“ proizvodnje. Ovaj dekor predstavlja večno uzvišeno stanje apsolutne lepote, svojom otmenom elegancijom i opipljiv je dokaz postojanja veličanstvenosti duha vremena i vrhunske ručne izrade. To je DNK ovog čuvenog proizvođača porcelana.
Polovina 19. veka donosi globalne promene izazvane industrijskom revolucijom i u ovu manufakturu, koja radi na usavršavanju i povećanju broj peći, što podiže kvalitet proizvodnje smanjujući učestalost loma, ali i povećava broj zaposlenih dovodeći iz francuske mnogobrojne slikare i tehničare, tako da broj radnika raste na oko 300.
Česte međunarodne izložbe i umetnički talas povratka prirodi, utiču na pojavu elemenata romantizma u proizvodnji porcelana. Raskošne forme dobijaju motive insekata i drugih životinja sakrivenih u raznobojnim cvetnim aranžmanima ili razbokorene bukete i zrelo voće razasuto po zlatom uokvirenim mekim linijama, kojima obiluju predmeti. Metamorfoze života na zemlji, trensformacije i personifikacije ljudske duše koje uzimaju oblik besmrtnosti, a sve izraženo kroz slike iz prirode, igru leptira, svetlo i radost, život u baštama prepunim cveća i voća, snažne boje i lepota buketa, perfektno sintetišu tradicionalno evropsko nasleđe dekoracije porcelana.
Za razliku od opšteg trenda, akademski skulptor Urbano Lukesi uvodi teme iz dramske literature i slikarske grupe Makjajoli u kojima se, poput francuskog impresionizma, težište stavlja na prirodnu svetlost, senke i boju.
1896. godina donosi promene i povezivanje fabrike “Ginori” sa poznatim proizvođačem “Societa Ceramica Richard Milano” u kompaniju koja će pod imenom “Richard Ginori” trasirati istoriju italijanskog porcelana do današnjih dana. Sedište preduzeća se premešta u Milano, a krajem 19. veka imali su tri fabrike, jednu u San Kristoforo, u blizini glavnog grada Lombardije, jednu u Dočia, blizu Firence i jednu u Pizi. Fabrike u Mondovi i Rifredi naknadno su priključene 1897. i 1906. godine. Ovo je i period velike ekspanzije u proizvodnim aktivnostima i industrijskoj umetnosti što rezultira inovativnim patentima u sastavu porcelana koji dobija izuzetnu lepotu, blještavost i vrhunski kvalitet.
U periodu između 1923. i 1930. godine umetnički direktor fabrike bio je Đio Ponti, čuveni arhitekta i dizajner, koji svojim kreativnim vizijama razvija originalne oblike i koncepte, koji će predstavljati snažan preporod za „Richard Ginori“ koji počinje da ide u korak sa umetničkim stilovima tog vremena.
I danas kolekcija “Labirinto”, inspirisana kreativnom šarom genijalnog Đio Pontija, koja podseća na sliku lavirinta i stvara grafički okvir koji savršeno spaja drevnu kulturu i moderan dizajn deluje uglađeno i racionalno, dok dekor “Catene” simbol modernih geometrijskih linija sačinjen od isprepletenih lanaca potpuno savremeno izražava sofisticiranu estetiku svakog proizvoda.
Nakon Pontija, na čelo kreativnog tima dolazi Đovani Gariboldi koji će aktivno raditi u fabrici sve do 1970. godine i u dizajnerskom pravcu, uključujući velika imena italijanske umetnosti poput Ahila Kastiljonija, Franka Albinija, Anđela Manđarotija, Enca Marija, Alda Rosija, Đanfranka Fratinija i drugih, uspešno voditi proizvodnju porcelana tokom većeg dela 20. veka. Značaj ovakvog opredeljenja, dovodi do održavanja koraka sa aktuelnim trendovima vremena kao i do potrebe kompanije da istakne dizajn kao neodvojivi deo svoga brenda.
U tom periodu osnovan je muzej “Richard Ginori” u Sesto Fiorentino u posebnoj zgradi koju je dizajnirao arhitekta Pjer Nikolo Berardi, koji je za javnost otvoren 1965. godine, a koji i danas zaljubljenicima u umetnost predstavlja najznačajnije dekore i proizvode iz viševekovne istorije proizvodnje ove kompanije.
Sve do pre deceniju “Richard Ginori” uspešno je plasirao svoje modele na svetsko tržište zauzimajući mesto jednog od vodećih evropskih proizvođača porcelana, ali ogromna svetska ekonomska kriza, čije posledice i danas osećamo, koja je tektonski ispomerala i suštinski duboko ugrozila sve značajne proizvođače porcelana dovela je ovu kompaniju do ivice opstanka. Za kupovinu fabrike zainteresovali su se američki proizvođač porcelana “Lenox” i rumunski “Apulum”, ali je 2013. “Richard Ginori” ipak kupila “Gucci” grupacija za 13 miliona € a ovaj italijanski simbol kvaliteta, zanatskog umeća i savršenog dizajna započinje period svog novog renesansnog procvata.
Kreativnom hrabrošću markiza Đinorija i verom u potencijal oblasti Dočia stvorena je fabrika porcelana koja je vođena snažnim, upornim, pregalačkim, inovatorskim pristupom uvek uspešno balansirala između tradicije, modernog i inovacije. Od impulsivne kreativnosti Đio Pontija u tridesetim do Gariboldijevih kompaktnih i naslaganih oblika pedesetih, glamuroznih prototipa sa potpisima Astija, Albinija, Kastiljonija, Marija, Rossija i drugih, tokom devedesetih, pa preko od koncepta znakova i boja Folon i Nespolo, sve do partnerstva sa Misonijem i do aktuelnog umetničkog pravca Paole Navone, „Richard Ginori“ se pozicionirao iznad svakog društvenog statusa.
Imaginativna inteligencija, visokokvalitetna tehnika i perfekcionističko zanatstvo karakteristike su poslovnog modela, koji sačinjavaju proizvodni lanac u kome je samo posvećeni, minuciozni ručni rad glavni pokretač inovativnog procesa i garant viševekovnog trajanja. „Richard Ginori“ je laboratorija budućnosti, središte odabranih veština i umeća koja predstavlja nešto najbolje u italijanskoj proizvodnji porcelana.
Dozvolite da u Beogradu otvorimo ovaj univerzum svima onima koji žele da ga osete i da poseduju jedan delić tradicije sa mirisom Italije. Potražite nas, mi smo baš tu, odmah pored vas.
